Απώλεια βάρους και ποιότητα σπέρματος

Ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) θεωρείται παράγοντας κινδύνου για την ανδρική

γονιμότητα, καθώς πλήθος μελετών αναφέρουν την αρνητική του επίδραση σε όλες τις παραμέτρους

του σπέρματος (μειωμένος αριθμός, μειωμένη προοδευτική κινητικότητα, αυξημένα ποσοστά

ανώμαλων μορφολογικά σπερματοζωαρίων και αυξημένος κατακερματισμός του σπερματικού DNA).

Συγκεκριμένα, μια μετα-ανάλυση έδειξε αυξημένο κίνδυνο χαμηλού αριθμού (ολιγοσπερμία) ή πλήρης

έλλειψης (αζωοσπερμία) σπερματοζωαρίων σε παχύσαρκους άνδρες σε σύγκριση με άνδρες με

φυσιολογικό βάρος.

Δεδομένου λοιπόν ότι η απώλεια βάρους βελτιώνει τη μεταβολική υγεία, δημιουργείται το ερώτημα

εάν η απώλεια βάρους μπορεί να βελτιώσει τις παραμέτρους του σπέρματος και εάν διατηρούνται

αυτές οι πιθανές βελτιώσεις με τη διατήρηση της απώλειας βάρους.

Πρόσφατη μελέτη, που αποτέλεσε κεντρική διάλεξη της ετήσια συνάντησης του Human Reproduction,

διαπίστωσε ότι η απώλεια βάρους που προκλήθηκε από μια δίαιτα χαμηλών θερμίδων συσχετίστηκε

με βελτιωμένη συγκέντρωση και αριθμό σπερματοζωαρίων σε παχύσαρκους άνδρες, η οποία

διατηρήθηκε σε ορισμένους μετά από ένα χρόνο διαχείρισης του βάρους.

Οι Andersen et al., συμπεριέλαβαν στην μελέτη τους 47 άνδρες, ηλικίας 18 έως 65 ετών, με ΔΜΣ 32-43

kg/m 2 , χωρίς υποκείμενα προβλήματα υγείας, οι οποίοι ακολούθησαν αρχικά μια δίαιτα χαμηλών

θερμίδων (800 kcal/ημέρα) για οκτώ εβδομάδες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι άνδρες έχασαν κατά

μέσο όρο 16,5 κιλά σωματικού βάρους κατά τη διάρκεια της δίαιτας, γεγονός που αύξησε σημαντικά τη

συγκέντρωση σπέρματος (από 78,5 ± 74,9 σε 91,7 ± 70,8 εκ. σπερματοζωάρια/ml) και τον αριθμό των

σπερματοζωαρίων (από 191,2 ± 189,4 σε 250,6 ± 319,4 εκ. σπερματοζωάρια/εκσπερμάτιση). Ωστόσο, ο

όγκος του σπέρματος, η μορφολογία και η κινητικότητα των σπερματοζωαρίων δεν παρουσίασαν

αλλαγές.

Μετά τις 8 εβδομάδες οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε 4 ομάδες και ακολούθησαν διαφορετικές

στρατηγικές διαχείρισης του βάρους για 52 εβδομάδες. Οι τέσσερις ομάδες ήταν: (i) Λήψη placebo και

συνήθης δραστηριότητα (ομάδα placebo), (ii) Άσκηση σύμφωνα με τις οδηγίες του Π.Ο.Υ (ομάδα

άσκησης), (iii) Λήψη Λιραγλουτίδης (3 mg/ημέρα) που προκαλεί και διατηρεί την απώλεια βάρους και

συνήθης δραστηριότητα (ομάδα λιραγλουτίδης) και (iv) Έντονη άσκηση και λήψη λιραγλουτίδης

(ομάδα συνδυασμού).

Συνολικά 37 άτομα ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα των 52 εβδομάδων. Ο συνδυασμός άσκησης και

λιραγλουτίδης ήταν πιο αποτελεσματικός στη διατήρηση της απώλειας βάρους από τις άλλες ομάδες,

ενώ οι συμμετέχοντες στην ομάδα placebo ανέκτησαν το βάρος. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα οι

βελτιώσεις στην συγκέντρωση και των αριθμό των σπερματοζωαρίων, διατηρήθηκαν στο διάστημα των

52 εβδομάδων στους άνδρες που δεν ανέκτησαν βάρος.